Op 21 Januari 2015 heb ik, of eigenlijk 'wij' de eerste stap gezet om mijn spiraal te laten verwijderen. Ik zelf kon echt niet meer wachten. . . .! Straks zijn we nog heel lang bezig om zwanger te worden. Ik was toch bewust van het proces dat het alle kanten op kan gaan.
Op gegeven moment ben je er gewoon klaar voor denk ik.
En al helemaal als je iemand naast je hebt staan waar je de rest van je leven mee wilt delen. In mijn geval heeft mijn partner al een dochter, waardoor ik nog sneller deze stap wilden zetten.
Gelukkig hebben wij de tijd ervoor genomen door elkaar eerst te leren kennen. En niet te vergeten en heel belangrijk om een band op te bouwen met zijn dochter en met elkaar. We vonden het belangrijk dat zijn dochter zich 'thuis' voelden bij ons. En dat zij weet hoe belangrijk zij is voor hem en voor ons drieën.
Nadat onze band sterker werd met elkaar, hebben wij bewust gekozen voor de zwangerschap.
Wat was het een bevrijding en tevens een 'bloot' gevoel om zonder spiraal rond te lopen. Haha! Nou ik zal jullie vertellen, het plaatsen van mijn koper-spiraal geen enkel problemen.
Maar daarna, kan ik bijna niet onder woorden brengen. Ik heb me aan het begin gewoon ziek moeten melden. Omdat ik niet kon lopen van de pijn. Ik heb het in de nacht uit gekreund en gehuild van de krampen in mijn buik en rug. Uiteindelijk heb ik toch, ruim een jaar met de koperspiraal rond gelopen. Want ik dacht elke keer weer; misschien word het volgende maand wel minder.. Nou dat werd het ook wel na ongeveer een half jaar. Maar ik bleef een raar gevoel houden dat er gewoon wat zat daar wat er niet hoort. Okay, dat was mijn koperspiraal verhaal. Het kan bij iedereen anders gaan natuurlijk.
Maar toen de spiraal eindelijk was verwijderd, had ik een glimlach van oor tot oor. Bij deze verklaar ik mijn volwassenheid en vruchtbaarheid en mijn lichaam klaar voor de volgende stap in mijn leven..! Haha! Een feestje zal niet meer spontaan zijn, maar gepland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten