Aan het begin van mijn zwangerschap had ik er niet zo last van zwangerschaps kwaaltjes.
Vanaf 12 weken kwam het een beetje met ochtend misselijkheid en wist niet of ik nou wel of niet moest eten. Dus at ik gelijk ongezonder zoetigheid en chips kon ik moeilijk weerstaan.
Daaaaag lijfje waar ik zo hard aan gewerkt had door het velen hardlopen en vasten.
Ik kreeg mijn dagelijkse smoothy niet meer weg helaas, dat kwam weer omhoog.
Ik kon me veel moeilijker beheersen dan voor de zwangerschap, kon mij opeens niet meer zoveel schelen. Gek!? Zo blij dat er straks een klein ukkepuk erbij komt, wat maakt mijn lichaam nou uit!?
Nou, ik heb het geweten en ben totaal 23kg aangekomen....... Eigen schuld..... Ach...
Ik moest ook erg wennen aan lichaamsveranderingen.
Hehe.. vind je het gek als je opeens veel gaat eten, dan krijg je ook lichaamsveranderingen;) Maar dat was het niet, er groeide iets in mijn buik waar ik geen controle over had.
Het ging buiten mij om en het gebeurde gewoon, dat vond ik zo raar.
Je weet dat het gaat komen dat je eigen broeken niet meer aan kan, maar als dat moment dan ook echt komt...!!
Dat ik niet meer mijn eigen kleding aan kon en moest overstappen naar zwangerschaps broeken. Shoppen was wel weer leuk maar kon mij daar niet volledig in uiten omdat het weer tijdelijk was.
En ik het ook weer zonde vond van mijn geld, aangezien ik nog een hoop baby spullen moest kopen.
De echte moeder in mij komt al naar voren; ik trek mijn baby voor mij zelf, hihi.
Maar toch elke dag zitten zeuren wat je nou aan moet trekken he?!
En al helemaal aan het einde....dan zit echt niks zit meer lekker.
Heel stom, want je weet dat lichaamsveranderingen bij het zwanger zijn erbij horen, maar je wilt er toch niet helemaal aan geloven.
Ik denk dat het komt omdat je geen controle meer hebt over je eigen lichaam.
Normaal gesproken ga ik sporten als ik even niet lekker in m'n vel zit. Ook daar kon ik mij niet volledig in uiten, omdat ik zo last had van die moeheid.
Wat ook weer deels kan komen door al dat ongezonde eten.
De volgende keer ( als ik weer zwanger word) zal ik dat wel anders aanpakken denk ik.
Daarnaast was ik de eerste 32 weken ongeveer wel erg labiel en emotioneel.
Ik moest overal al snel om huilen. Iemand hoefde maar even te vragen hoe het gaat en de tranen kwamen al. Of bij een drama- film rolde de tranen over mijn wangen. En op werk kon ik totaal de werkdrukte niet meer reguleren of ermee omgaan. Ik was doodop na werk en eenmaal in de auto barste ik in tranen uit. Dit ging zo ongeveer dag in en dag uit.
Op mijn werk en in mijn omgeving gingen er allerlei alarmbellen!
Uiteindelijk heb ik met moeite voor mijzelf gekozen en aangegeven dat ik halve dagen wilde gaan werken. Je valt dan onder het uwv dit werd bij mij aangevraagd via mijn werkgever.
Ik was namelijk 'ziek' door zwangerschap en niet door wat anders.
Ik was moe, huilerig, snotterig, grieperig en dat bleef maar terug komen.
Eenmaal dat ik halve dagen begon te werken kwam de rust terug.
Geen hoge werkdruk en verantwoordelijkheden meer!
In de middag kon ik even op de bank liggen en even slapen,
zodat ik in de avond weer een beetje 'mens' was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten