Pagina's

zondag 12 juni 2016

Je zorgen maken, hoort bij moeder zijn..

Weer een nieuwe ervaring als moeder. De afgelopen dagen had ik een ziek kind in huis. En de virus had mij ook even beet genomen. Wat mij gelijk opviel is dat je als moeder niet ziek kan zijn. Nee, je kan niet in bed blijven liggen en je rustig even omdraaien. Vaders moet gewoon naar werk. Dus hier thuis gaat het gewoon door. Wel, kan je het een beetje makkelijk maken voor jezelf. Gewoon niet aankleden, maar heerlijk in je kloffie op de bank. Moet eerlijk zeggen dat ik daar ook helemaal geen puf voor had. Ook moest Moos gewoon even verplicht heel veel knuffelen en lekker bij mij in bed blijven.  Zoals ze bij Geer en Goor zeggen;  'Ik had er even de kracht niet voor'.


Wat begon met een onschuldig snottebel, wat uitte naar een niesbui, en over ging naar een kriebelhoestje wat verergerde tot een flinke hoestbui en uiteindelijk naar overgeven. Je weet wel, wat je ook in die comedy film ziet. Zo een vloedgolf waar geen einde in komt. En ondertussen je kind behoorlijk rood ziet worden, met wijd open geperste ogen. Heb je er nou een beeld bij? Dit gebeurde bijna, na elke fles. Als het klaar was kon ik wel janken van bezorgdheid. Nee, je bent nu mama dacht ik! Ik ben tenslotte zuster, en heb wel 'ergere' dingen meegemaakt. Maar nu gaat het om je eigen kind. Toch kwam het zustertje in mij naar boven. En natuurlijk dat moederinstinct, lees mee wat mijn leidraad was. 

- Heeft Moos koorts?
Nee, hij had geen koorts. Dat was weer een geruststelling. Als dat wel het geval was, had ik van alles in mijn hoofd gehaald. Zoals; oorontsteking, longontsteking of kinkhoest..? Hij zat namelijk wel constant aan zijn rechter oor te trekken. Zijn oor was helemaal rood en droog geworden. Hiervoor deed hij dat ook wel eens, maar dan was hij moe? Ik liet het maar even op zijn beloop, ik keek het dus even aan.
- Is Moos slaperig of opgewekt?
In mijn geval was Moos verder nog een soort van vrolijk en kon nog kletsen. Nadat hij had over gegeven, was de kriebel en het hoesten gelijk weg. En kwam er weer een lach op zijn gezicht. Hij was iets hangerig en wou wat meer op schoot. Keek nog goed om zich heen en reageerde ook nog goed.
- Heeft Moos plas luiers, zo ja hoeveel?
Dat is lastig, want wanneer plast je baby genoeg. Ik was zelf tevreden nadat hij ongeveer 3 plasluiers had. Ze waren niet helemaal verzadigd, maar het is ieder geval wat?! Daarnaast was Moos niet suf. Geen extreme droge huid, kon ieder geval geen plooi pakken wat bleef staan. Als je dat kan doen, moet je er snel bij zijn. Ook opletten op droge ogen en droge mond. Naast dat Moos zijn flessen eruit had gegooid. Gaf ik Moos meerdere malen per dag water. Dat dronk hij gelukkig graag! Beetje lauw, ook lekker voor zijn keel. Bij extreem braken of diarree of tropische gebieden kun je ORS (Oral rehydration salt) geven. 
- Heeft Moos nog wel eetlust of wilt hij nog de fles?
Ik hield gewoon mijn dag structuur aan. En als het niet ging dan niet. Moos wilde nog wel de fles, wel maar voor de helft. En nam ook gelukkig zijn fruithapje en groentehapje. Hij had geen trek in brood, wel steeds geprobeerd maar bij gelaten als hij weigerde. Als ik ziek ben dan heb ik ook geen trek in bepaalde dingen. En eet ik ook een stuk minder. Ik vond het wel vervelend dat hij een stuk minder dronk. Daarom probeerde ik toch meerdere malen water aan te bieden.
- Hoeveel was Moos nou aan het huilen, heeft hij pijn?
Ja, hij huilde even wat meer dan normaal. En in bed was het echt zielig slapend huilen. Dus het werd even wat langer op de bank saampjes. Tot dat hij echt in diepe slaap was, ging hij weer terug in bed.  Ik twijfel nog of hij pijn heeft aan zijn oor. Omdat zijn oor zo rood is geworden van het trekken? En het lijkt erop dat hij wat pijn heeft aan zijn keel. Door het hoesten.

Nadat ik op deze vragen redelijk positief kon reageren, had ik er vertrouwen in. Daarnaast veel knuffelen en bij je houden kan zeker geen kwaad.  Het was wel vervelend dat ik zelf ook zat te hoesten en te snotteren. En als ik weinig slaap heb, word ik behoorlijk humeurig. Een goede samenwerking met je partner is dan essentieel. Ook dat heb ik weer moeten leren. Grenzen aangeven als het even teveel word. Verder je zorgen uitspreken naar elkaar, en je eigen intuïtie volgen. En als laatste vertrouwen hebben in de immuunsysteem van je kind.. =) Het blijft spannend want jij als 'mama&papa' moeten het maar even regelen....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Blogger Template designed By The Sunday Studio.