Pagina's

vrijdag 2 december 2016

Als je eenmaal moeder bent gaat alles vanzelf, of toch niet helemaal?

Dat is alweer een tijd geleden, dat ik een post online heb gebracht. Ik denk dat ik elke dag er wel even aan dacht. Maar het kwam even niet uit mijn vingers. Ziek geweest, vermoeid, druk, even mijn hoofd er niet bij. Zo kan ik nog wel heel veel smoesjes verzinnen.




We zijn nu ruim een jaar verder, en Moos is ondertussen alweer 1 jaar geworden. Ik heb geen traantje moeten laten. Maar ik was behoorlijk zenuwachtig voor het moment, dat hij dan eindelijk een dreumes zou gaan worden. Ik was aan het aftellen en de dagen aan het afstrepen. En toen werd ik precies in die week ziek! Ik had van alles in mijn hoofd gehaald, wat ik wel niet allemaal wilde gaan doen. Zoals appeltaart bakken, heel veel. Klinkt gek maar als jij zegt;  "Appeltaart" dan zeg ik; "Jarig"! Bij ons thuis werd vroeger standaard appeltaart gebakken als wij jarig waren. Het huis was versierd in alle kleuren slingers. En het huis rook heerlijk naar appeltaart. En dat is een herinnering wat ik voort wilt zetten in mijn gezin.

"Ja, ik weet het dat is nu niet helemaal hip meer. Het is tegenwoordig twee kleuren en/of een thema. Ik vind het leuk en kan uren op internet ideeën op gaan doen. En dan denk ik toch op het laatst, doe maar kleurrijk lekker boeiend. Dit jaar werd het een nijntje taart, met heel veel kleuren en niet door mij gemaakt"




En dan ben je ook alweer een jaar moeder. Ik had al even mogen proeven van het cadeau mama zijn. Maar eerlijk is eerlijk, dat valt niet met elkaar te vergelijken. Met je eigen kind is het liefde op het eerste gezicht. En met je "cadeau" kind moet het allemaal groeien. 

Het jaar is voorbij gevlogen, een jaar wat ik niet gouw zal vergeten. Elke dag word alleen maar leuker door alle veranderingen en ontwikkelingen van Moos. Toch ben ik erg bewust geweest van alle veranderingen die je als ouders mee maakt. Je denkt dat je er op voorbereid bent en dat je het wel weet dat straks niet alles meer kan. Maar op dat moment zelf, moest ik toch wel mijn weg vinden. Ik was een actieve sporter, met name hardlopen deed ik erg graag en het liefst elke dag! Nu komt het niet uit mijn voeten, want kan niet rennen op de momenten dat ik zou willen. Het moet echt gepland worden, en dan 'moet' ik dus rennen. En als iets moet, dan gaat de lol er snel vanaf. "Hallo kilo's die niet meer weg gaan, het voelt al vertrouwd dat jullie bij mijn zijn!" Haha..

Mijn ervaring is dat het moeder zijn echt wel vanzelf gaat. Zodra je die kleine spruit op je borst word geworpen, gaat alles vanzelf. Het vasthouden, de voedingen, aan/uit kleden en je verantwoordelijkheid als moeder. En tegen het einde van van het jaar komt opvoeden er ook bij kijken. Dat doe je al snel vanuit, hoe je zelf opgevoed bent. En dan komen vaak ook de meningsverschillen naar voren met je partner. Hierover praten is wel erg belangrijk om op een lijn te komen. Ik sta toch voor regelmaat, consequentheid, rust, klein beetje streng, maar ook weer soepel. 

Dat klinkt ideaal, maar heel mooi om op terug te vallen waar je voor staat. Mijn ervaring is dat door weinig slaap, de meeste onenigheid komt. Hier thuis is het niet vanzelfsprekend dat je een hele nacht lekker door slaapt. Die zijn er wel, maar nooit een paar dagen achter elkaar. Dan geven we elkaar weleens een por of snauw dat de ander nu maar eens uit bed gaat. 

Vanaf dat Moos 7 maanden was, blijven de ontwikkelingen maar komen. Dat ik mij soms afvraag, wanneer stopt het even. Het begon met rollen, eerste hapjes, tijgeren, tandjes, kruipen, staan, brabbelen, samen stapjes zetten, kiezen. Het lijkt wel of hij alles in de nacht verwerkt. Het is overdag een prettig, vrolijke jongen die van knuffelen houd en op ontdekking gaat. Elke verandering gooien we maar op een fase. Ook dit gaat weer voorbij, geef je eraan over. Ik zeg eerlijk, heel soms moet ik meerdere keren tegen mij zelf zeggen; "het is een fase, het is een fase, het is een fase!"

Een mooi jaar om op terug te kijken. En ook zijn tweede jaar laat ik mij volop verrassen met al zijn ontwikkelingen en veranderingen. Ik zal mij graag willen verdiepen in het opvoeden. Wanneer word je boos, of word je helemaal niet boos? Wat zijn jullie ervaringen hiermee, als moeder? Of ben je er nooit bewust over geweest en ging alles vanzelf? 




Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Blogger Template designed By The Sunday Studio.