"Op vrijdag 13 Oktober om 10.31uur ben ik dus bevallen van ons meisje Norah. Onze dame zat lekker warm in mijn buik, daarom werd ik op 42 weken ingeleid. Ik had altijd gedacht dat ze wel met 38weken zou gaan komen. Dus je kunt je voorstellen hoe klaar ik ermee was!(?)"
Hoe gaat het nu met Moos en zijn slaap problemen?
Moos sliep de laatste dagen vooraf de bevalling bij opa en oma. Omdat ik meerdere malen gestript werd. Er was dus een kans dat zij zou komen. Ook waren we beiden kapot door alle slapeloze nachten. Want Moos werd meerdere keren in de nacht huilend wakker. En hij ging niet gelijk slapen als wij zijn kamer binnen liepen. Nee helaas, hij ging nog harder huilen en was niet te troosten. Dit was al 8 maanden aan de gang! Wij hadden van alles geprobeerd en op dat moment werd hij alleen stil als hij tussen ons in sliep. Ja ook wij hadden ons er "even" aan toegegeven. Ik sliep al echt "RUK" en toen al helemaal met hem tussen ons in. Waarop ik veel huilbuien kreeg, door die slapeloze nachten. Ik huil al snel als ik niet zwanger ben met weinig slaap. Kun je na gaan hoe dat ging tijdens mijn zwangerschap(!?) Bewondering voor mijn lieve vriend, die altijd maar rustig bleef.Maar je gelooft het niet, nadat Norah was geboren heeft het nog een klein weekje geduurd. Achteraf gezien denk ik dat hij ook wel de spanningen heeft gevoeld van de zwangerschap. En daarnaast zijn er een rits tanden/kiezen bij gekomen. Wat denk ik ook wel een invloed op heeft gehad. Natuurlijk hebben we verschillende soorten zalfjes gebruikt voor zijn doorkomende tandjes. En geloof me, we hebben echt van alles geprobeerd tijdens de onrustige nachten. En wat eindigde op een behoorlijke frustratie en ergernis naar elkaar toe.
De oplossing..
Wat ik denk heeft geholpen is consequent zijn naar Moos. Overdag meer een rechte lijn trekken samen met mijn vriend. Daarmee bedoel ik nee is nee en als hij te ver gaat, krijgt hij een welbekende "time out". Zo leert hij overdag ook dat hij niet te ver kan gaan en wij als ouders de grens trekken. Want geef je overdag toe, dan denkt hij zeker dat hij in de nacht ook wel zijn zin krijgt.Slaapritueel..
We namen meer de tijd met het naar bed brengen ritueel. Tijdens de laatste fles (ja die heeft hij nog steeds) gaat de tv uit als deze aanstaat. Ook kleden we hem meestal beneden al uit en trekken we hem zijn slaapzak aan. Na de fles even tanden poetsen en rent hij nog even weg. Ja hij kan rennen in zijn slaapzak.. Haha.. Daarna mag hij zijn knuffels "beer en hond" pakken waar hij standaard mee slaapt. Die gaan altijd mee naar beneden en slingeren dan ook overal rond. Daarna is het papa en Norah en/of bezoek gedag zeggen en gaan we naar boven. Eenmaal boven lees ik een verhaaltje voor die hij zelf heeft uitgekozen. En dan naar bed als een vliegtuig (nu kan het nog). Ik kijk Moos gewoon aan en geef hem heel veel kusjes. Als hij in bed is geven we nog even hand kusjes. En loop ik rustig weg en zeg nog vele keren; love you...slaap lekker..tot morgen... :)En in de nacht hebben we Moos niet meer uit zijn bedje gehaald. Het enige wat we hebben gedaan is kort geruststellen en zeggen; "Moos gaat nu slapen" en verder niks. En dan liepen we weer de kamer uit. Aan het begin moesten we dit meerdere malen herhalen. En dat liep uit naar uiteindelijk 1 a 2 x per nacht naar helemaal doorslapen.
Serieus wat waren wij opgelucht en blij dat hij "eindelijk" doorsliep. Ondertussen zijn we 8 weken verder en hebben heeeeeeeel af en toe een uitschieter dat hij wakker word. En dan hoef ik alleen maar even te sussen een aai over de bol en te zeggen; "moos gaat nu slapen". En meneer slaapt weer lekker verder.
Wat deed ik misschien fout..
Aan het begin was ik tijdens het naar bed brengen al bang dat hij niet ging slapen. Of dat hij al zou gaan beginnen als ik de kamer uit liep. Ik was eigenlijk al gespannen en teveel bezig met een vaste slaap ritueel. Ik denk dat een kind de onzekerheid van de moeder of vader wel voelt. Ik durfde nauwelijks oogcontact te maken. Omdat het in vele adviezen staat beschreven. Of als ik eenmaal in bed lag dat ik niet aan hem durfde te denken. Want ik dacht dat hij het misschien kon gaan voelen en wakker kan worden(?!) Hoe gek jezelf wel niet kan maken. Kortom veelte veel bezig met slapen en allerlei angsten wat er zou kunnen gaan gebeuren.Mijn ervaring...
Dit is mijn ervaring wat ik graag met jullie wil delen. Wellicht help ik jullie ermee. Want er zullen meer ouders zijn met kinderen en slaap problemen. Eerst moet er wel alles uitgesloten worden waarom de kleine nou huilt(?) En heel belangrijk dat jij en je partner samen de zelfde richting op kijken. Ik wil tegen jullie zeggen houd vol en het gaat weer voorbij. Dit is geschreven uit eigen ervaring en het zijn dus geen feiten! Ik ben erg benieuwd hoe jullie ervaringen hiermee zijn. En of jullie er iets in herkennen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten